Biżuteria towarzyszy człowiekowi od najdawniejszych lat; w zależności od jej wielkości, kruszcu, z którego została wykonana lub drogocennych kamieni, które zdobią biżuterię, może ona określać pozycję społeczną, uzewnętrznić uczucia i bogactwo. Drogocenności miały chronić właściciela przed złymi mocami, podkreślać pozycję społeczną, wyrażać jego własny styl i tuszować niedoskonałości. Nic więc dziwnego, że od najstarszych dziejów ludzie chętnie zdobili swe ciało pokaźnymi koliami, zachwycającym pierścieniami, drogocennymi kolczykami i bransoletami.
Biżuteria zmieniała się wraz z duchem czasu i razem z nową epoką przyjmowała coraz to różniejsze formy i kształty. Początkowo nosili ją mężczyźni, dopiero z czasem stała się symbolem kobiecości.
Pierwotni ludzie nosili wisiorki z kości, muszelek i kamieni. Jubilerstwo nie było na tyle rozwinięte, by mogli sobie pozwolić na finezyjne kosztowności. Najstarszą znaną nam ozdobą, jest naszyjnik wykonany z muszli ślimaka, liczący ponad 100 tyś. lat! Został on odkryty w Izraelu na górze Karmel.
Po opatentowaniu narzędzi jubilerskich, poczęto eksperymentować z metalami (żelazem, srebrem, miedzią, ołowiem). Dzięki temu, biżuteria zaczęła przybierać coraz bardziej różnorodne i skomplikowane kształty. Wraz z rozwojem cywilizacji starożytnych biżuteria ewoluowała: pojawiły się miedziane i srebrne jej formy. Przełomowym rokiem staje się 2000r.p.n.e., kiedy Egipcjanie rozpoczynają wyrób bogato zdobionych akcesoriów, przyjmujących niebanalne kształty dzięki specjalistycznej obróbce. Powszechnie znane i lubiane były w tamtych czasach talizmany, które miały chronić właściciela od złych mocy i niebezpieczeństw. Bogaci nosili drogie talizmany zrobione z cennych kruszców. Ci, którzy nie mogli sobie pozwolić na takie luksusy sięgali po szklane amulety. Egipcjanki chętnie ozdabiały swe nogi i nadgarstki bransoletami, a na szyje zakładały kolie i obroże wyplecione z koralików.
Biżuteria zmieniała się wraz z duchem czasu i razem z nową epoką przyjmowała coraz to różniejsze formy i kształty. Początkowo nosili ją mężczyźni, dopiero z czasem stała się symbolem kobiecości.
Pierwotni ludzie nosili wisiorki z kości, muszelek i kamieni. Jubilerstwo nie było na tyle rozwinięte, by mogli sobie pozwolić na finezyjne kosztowności. Najstarszą znaną nam ozdobą, jest naszyjnik wykonany z muszli ślimaka, liczący ponad 100 tyś. lat! Został on odkryty w Izraelu na górze Karmel.
Po opatentowaniu narzędzi jubilerskich, poczęto eksperymentować z metalami (żelazem, srebrem, miedzią, ołowiem). Dzięki temu, biżuteria zaczęła przybierać coraz bardziej różnorodne i skomplikowane kształty. Wraz z rozwojem cywilizacji starożytnych biżuteria ewoluowała: pojawiły się miedziane i srebrne jej formy. Przełomowym rokiem staje się 2000r.p.n.e., kiedy Egipcjanie rozpoczynają wyrób bogato zdobionych akcesoriów, przyjmujących niebanalne kształty dzięki specjalistycznej obróbce. Powszechnie znane i lubiane były w tamtych czasach talizmany, które miały chronić właściciela od złych mocy i niebezpieczeństw. Bogaci nosili drogie talizmany zrobione z cennych kruszców. Ci, którzy nie mogli sobie pozwolić na takie luksusy sięgali po szklane amulety. Egipcjanki chętnie ozdabiały swe nogi i nadgarstki bransoletami, a na szyje zakładały kolie i obroże wyplecione z koralików.
